υπερνεώλκηση

η, Ν

μεταφορά πλοίων πάνω από λωρίδα ξηράς η οποία χωρίζει δύο θάλασσες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερνεωλκῶ. Η λ., στον λόγιο τ. ὑπερνεώλκησις, μαρτυρείται από το 1851 στον Κ. Παπαρρηγόπουλο].